Ik heb dit weekeinde een nieuwe zwarte band ontdekt.
Tot nu toe kende ik die slechts uit het judo.
De zwarte band volgt op de bruine.
En vooruit onder de meeste automobielen liggen ook black tyres.
Sommige handelaren hebben daarom de firmanaam De Zwarte Band aangenomen.
Wie nog lolliger wil zijn verwijst naar een band met zwarte muzikanten.
Ik heb geen humor.

Afgelopen zondag was ik in Hasselt.
Juist ja, bij het Europees kampioenschap darts.
De cafésport die een podium heeft in grote hallen.
In dit geval een hal naast Plopsaland Indoor.
Aan de boorden van de hoofdstad van Belgisch Limburg.
Het was een feestje.
Met bier, heel veel bier, vele honderden pretmakers en Michael van Gerwen die het laatst lachte.

Daar naast Plopsaland kon je dus ook een zwarte band halen.
Een zwarte band kopen, liever gezegd.
Vele dartfans hadden dat gedaan.
Het vergemakkelijkte hun leven, althans op deze dag.
Ik kwam er te laat achter wat de band voorstelde.
Hij was te verkrijgen bij de toiletjuffrouw, goed voor een hele zondag vrije verlichting.
Voor 2,50 euro.

Wie minimaal vijf keer naar de pot of ’t gemak ging, haalde die zwarte band eruit.
Mij zou het niet zijn gelukt, ik ben op acht glazen bier, grote glazen bier, hele grote, vier keer uitgerukt.
Elke keer betaalde ik, als deel van de massa, keurig 50 cent.
De toiletpot was daar in Hasselt vetpot.
Het gedrang zorgde steeds voor een oponthoud van seconden die cruciaal hadden kunnen zijn.
Die met de zwarte band mochten zo doorlopen, ik stond op de derde rang achter een aanbod van vijftig urinoirs en vele zwarte banden.
Dan moet je wel over stalen zenuwen beschikken, bijna net zozeer als winnaar Van Gerwen.

Wijze les:  laat de blaas altijd voor de baat uitgaan.