Eerst een citaat.
Den Bosch heeft een volmaakte schaal.
Je kent snel de mensen die er formeel en informeel toe doen.
Je komt elkaar voortdurend tegen.
Dat heeft een stille, vriendelijke gijzeling tot
Afgelopen zaterdag, boekhandel te Breda.
Te midden van moeders.
En vaders.
Ouders die het verdriet om een doodgeboren kind deelden.
In een schoenendoos begraven, ergens.
Met het ziekenhuisafval naar de verbrander gebracht, in Dordrecht.
Of
Het ging over de doden.
Het ging over vrijheid.
Het ging over vogels.
Voordrachten zijn interessant.
Pianospel en zang al even boeiend.
Maar het gaat om de stilte.
Die is het mooist van al.
Maurits Fondse
Ik ben in 1979 afgestudeerd aan de School voor de Journalistiek.
U moet mij op mijn woord geloven.
Kan mijn diploma nergens meer vinden.
Verdwenen, weg, foetsie.
Slordig.
Of ik het nog nodig heb
Mooie berichten aan het einde van het jaar.
Met een mede-auteur bezig aan een boek.
Over De Corridor.
Nee, het heeft niks met de oorlog te maken.
Dit gaat over een experimentele jeugdgevangenis.
In
Verbleef ik onverwacht met twee dames in mijn slaapkamer.
Geheel sans gêne.
Samen bereikten de twee een respectabele leeftijd van bijkans 160 jaren.
De ene helft was in elk geval 79.
Dat wist
We wachtten samen op de bus.
Hij even in de 70.
Zat er al toen ik kwam aanlopen.
In de Sint Jan geweest om de nieuwe bisschop welkom te heten.
Daarna in het
De pr-machine pruttelt nog na.
Maar we zijn tenminste een beetje verlost.
De Expositie is voorbij.
Nou maar hopen dat de galm van gekkigheid versterft.
Zodat ik op weg naar de Hema niet
Hij groette al vanuit de verte.
“Dag mijnheer.”
Wat doe je dan, op weg naar je hardloopparcours in het Bossche Broek?
Vast gaan rennen?
Nee, heel beleefd groeten.
“Dag mijnheer.”
En weer riep hij.
“Kent u
Vorige week trok hier plotsklaps een processie langs.
Dames en vooral heren, donker gekleed.
De mannen droegen lange stokken met zich mee.
Ze zongen een droevig lied.
Voorop een exemplaar met trommel.
Hij trok
