Hups aan de Hudson

  Terug uit New York. Terug van een interview met een dartele 90-jarige. Een schrijfster, die zegt dat oud worden haar beter afgaat dan jong zijn. “Ik was geen Shirley Temple.” Nee, zij heette

Petrus, Sonja en vrijdag de 13e

  ‘Je ziet mij nooit meer terug.’ Mij wel. Hem niet. De geciteerde. Hij nam met die woorden afscheid van zijn echtgenote. Toen verdween David Barend. Naar een hel, waaruit hij nimmer terugkeerde. De hel van de

Onze man in Havana

  Later deze maand in de winkel. Mijn verhaal over Gideon Walrave Boissevain. Hij was onze man in Havana, eind jaren 50, begin jaren 60. Met echtgenote Maria aan zijn zijde. Zij, kleindochter van

Vught is tucht

  De gevangenis in Vught krijgt een nieuwe directeur. André Aarntzen. Komt over van Blue Band. Althans van de gevangenis in Arnhem met die bijnaam. De Blue Band Bajes. Heet zo vanwege de blauwe band

Mr. Humphries

Duikt mijn naam plotseling op tussen de gouwe ouwe. Mijn gezicht trouwens ook. Gedurende pak ‘m beet drie seconden. Rustig slapen. Het gaat vooral om onderstaande entourage. Dad’s Army. Are You Being Served? Absolutely Fabulous. Yes Minister. House

Cremeroloog

  Was deze week bij Kapitein Zeppos. Café-restaurant in Amsterdam. Genoemd naar een Vlaamse tv-serie. Uit de jeugd van oude mensen. Van voor mijn tijd, wil ik zelf graag geloven. Kapitein Zeppos ligt aan een

Afvalbaby

  Afgelopen zaterdag, boekhandel te Breda. Te midden van moeders. En vaders. Ouders die het verdriet om een doodgeboren kind deelden. In een schoenendoos begraven, ergens. Met het ziekenhuisafval naar de verbrander gebracht, in Dordrecht. Of