Het ging over de doden.
Het ging over vrijheid.
Het ging over vogels.
Voordrachten zijn interessant.
Pianospel en zang al even boeiend.
Maar het gaat om de stilte.
Die is het mooist van al.
Maurits Fondse zei het ook.
Hij was pianist in Nationaal Monument Kamp Vught.
Bij de Dodenherdenking.
Naderhand zei Maurits:
toen het stil was hoorde ik alleen de vogels,
zo mooi, zo vrij.
Je hoorde ze en toch was het stil.
Daags daarop ging het weer over de vogels.
Tijdens het Bevrijdingsfestival.
Ik mocht aan het begin van de ochtend enkele tellen spreken.
Als lid van de Raad van Toezicht van Kamp Vught.
Niet over vogels, maar over keuzes maken en overleven.
Net voor mij kreeg een Bossche wethouder het woord.
Hij was het die aan de vogels herinnerde.
Vanaf zijn mobieltje citeerde hij Het Klein Orkest.
Lied uit zijn jeugd.
Uit ‘Over de Muur’.
Maar wat is nou die vrijheid, zonder huis, zonder baan?
Zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan.
Goed… je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur
En alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur.
En de vogels vliegen van West- naar Oost-Berlijn.
Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten.
Over de muur, over het IJzeren Gordijn,
Omdat ze soms in het oosten soms ook in het westen willen zijn.
Het ging de voorbije dagen over vogels.
Het ging over toen.
Het ging evenzeer over nu.
Het ging over nooit meer.
Over altijd weer.
Over rechteloos, onbeschermd.
Over vogelvrij.
