Snotverderrie.
Blijkt ome Theo plotseling in de silo’s aan de Veghelse Noordkade te bungelen.
Tenminste, een stukje ome Theo.
En van tante Annie.
Vooruit de herinnering aan.
Nou ja, een beeld van hun oude woning.
Dat hangt aan de muur.
Want in die Noordkade, cultureel complex te Veghel, is een expositie.
Van schilder Jan Sonnemans.
Uit Sint-Oedenrode, Rooi.
Zijn werk is daar nog tot en met 3 september te bewonderen.

Ik was vorige week bij de weduwe Sonnemans.
Kregen we het over ome Theo.
Die woonde aan de Lindendijk in Rooi.
Met tante Annie dus, jongste zus van mijn vader.
En met Loesje.
Nee, niet de Loesje van die puntige spreuken.
Als: ‘Sla niet….prei wel’.

Loesje was een dwergpinscher.
Zij kefte ongegeneerd.
Meer dwerg dan pinscher, mevrouw spillebeen.
Die steeds onder de gebreide spencer van ome Harrie kroop.
Om er ter hoogte van de v-hals weer uit te klimmen.

Ome Harrie?
Ome Harrie woonde bij ome Theo en tante Annie.
Hij was een broer van mijn vader en dus ook van tante Annie.
Kunt u het nog volgen?
Ome Harrie, ook dwerg, had grijze haren, een bochel en slecht gebit.
Een lieve mini-man, verzorgd door zus en zwager.
Ver voor de term mantelzorg was uitgevonden.
Over lief gesproken.

Ome Theo was smid.
Hij spuugde in zijn handen.
Stookte een vuurtje en boog een ijzeren staaf.
Of besloeg een licht protesterend paard.
Zoiets.

Ome Theo en tante Annie woonden tegenover Jan Sonnemans.
Met z’n drieën en de hond.
Nou ja, pinscher.
Keffertje Loesje.
Hun huis, anno 1860, werd bijna 110 jaar later afgebroken, smederij incluis.
De overbuurman zag er kunst in.
Aldus zijn weduwe.

Jan Sonnemans ging met een etalagepop naar de ruïne.
Dat leverde een serie aan schilderijen op.
Waarvan er dus tijdelijk eentje in die silo’s in Veghel hangt.
De rest is verkocht.
Sonnemans is in 2006 overleden.
Ome Theo ging hem vooruit.
Tante Annie ook.
Ome Harrie, veel en veel eerder.
Loesje?
O god, onder zijn gebreide spencer blijven haken?

Ome Theo
bungelt
in de silo

Lees hier over de expositie 

En hier over Jan Sonnemans