De voorbije dagen een paar keer in Dordrecht geweest.
Voor de reconstructie van een oude moordzaak.
Ga ik niks over vertellen.
Ben nog even bezig.

In het Dordts archief kwam ik Dirk tegen.
Dirk Duister.
Niet in levenden lijve.
Hij is niet meer.
Met mijn onderzoek had hij ook niks van doen.
Ik ontmoette hem geheel onverwachts op vergeeld krantenpapier.
Daarna trof ik Duister ook in digitale spelonken.

Dirk, ooit zeeman, later zwerver.
Hij dronk jenever zoveel hij kon.
Zijn wekelijkse traktement beperkte hem.
Van het Leger des Heils kreeg hij dertien gulden in de week, bijna zes euro.

Ook zaterdag 6 februari 1971 bezocht Dirk een Dordts café.
Hij was toen 74 jaar oud.
Al twintig jaar dolende.
Van Veenhuizen naar Beekbergen naar Dordrecht.
In de winter naar Brabant, omdat boeren en schuren daar volgens hem warmer waren.
Tengere Dirk.
Brilletje, grijs haar, fijn gezicht.
Beetje doof.
Daarom had hij van het Leger een gehoorapparaat gekregen.
Die zaterdagavond wilde hij het in de kroeg verkopen voor tien gulden.
Zou hem meer jenevers hebben gebracht.
Maar niemand wilde het ding hebben.

Toen Dirk ‘s nachts met gehoorapparaat het café verliet kwam hij Gerrit tegen.
Een 18-jarige ijzervlechter, bekende van de politie.
Gerrit had ook een neut op.
Even later lag Dirk op de grond.
Gapende wond boven de neus, verbrijzelde rechteroogkas, gescheurde lever, zware inwendige kneuzingen, alle ribben gebroken.
Overal bloed.
Brandweerlui moesten later de straat schoonspuiten.

De ijzervlechter had de zwerver doodgeschopt.
Waarom?
Pak de leuning van uw stoel maar even goed vast.
“Toen Duister mij passeerde sprak hij een paar woorden Duits.
En ik heb een hekel aan Duitsers.
Die hebben mij vorig jaar in Spanje te pakken genomen.”

Dirk kreeg een begrafenis van een kwartier.
Er waren slechts dragers en heilsoldaten.
Hij bleek kind noch kraai te hebben.
Van hem restte geen enkele foto.
De Telegraaf maakte een verhaal met een prachtige kop.
“De dood van mijnheer Niemand.”

Ook mijnheer Niemand was iemand.
Totdat ijzervlechter Gerrit een paar woorden Duits hoorde.
Op vergeeld krantenpapier kwam Dirk Duister weer even tot leven.