Mark was maar vijf minuten beschikbaar.
Voor mij althans.
En ook niet zo een, twee, drie.
Ik moest eerst in de wachtkamer.
Daar, in het statige gebouw zonder torentje, wachtten meer mensen.
Allemaal een speeddate met Mark R.
Nooit geweten dat hij zo populair was.
Bij het gewone volk bedoel ik.
Uiteraard werden wij gewonelingen niet alleen gelaten.
Een soort van wachtkamerheer waakte over ons.
Hij vertelde ook verhalen.
Daaruit sprak onverholen adoratie voor Hem.
De wachtkamerheer ratelde verder.
Vijf minuten is weinig, besefte hij, té weinig.
Maar wel mooi 1 op 1 met Mark, een heuse tête-à-tête.
Pleur op, dacht ik nog even.
Toen was het moment suprême daar.
Ontmoeting in een donkere ruimte.
Mark hing tegen de muur.
Ik op een bankje.
Er werd geen woord gezegd.
Na vijf minuten was het voorbij.
Wachtkamerheer haalde me uit de darkroom.
Genoten van Grey, Orange on Maroon, No 8?