In het Brabants Dagblad, dat elke ochtend nieuws brengt in de wereld van twan, stond eind vorige week een bijzondere ingezonden brief.
Slechts één zin lang.
Gevangen in één kolom exact zeven regels kort.
Die ene zin bracht droefenis en schaamte.
Ik raad u aan om na lezing een moment van stilte te betrachten.
“Bij de verklaring die vluchtelingen bij binnenkomst in Nederland moeten tekenen, kan worden toegevoegd: respect en begrip hebben voor onze oude cultuur, en tradities, onder andere Sinterklaas en Zwarte Piet.”
In de stilte die mij overviel zag ik beelden opduiken.
Beelden van Mahmoud, gevlucht uit het Syrische Aleppo, waar zijn ouders, zijn broer en zijn dochtertje van zes werden geslachtofferd.
Mahmoud kwam via Lesbos, omzeilde wat muren en prikkeldraad en stond op vrijdag 27 november in het aanmeldcentrum in Den Bosch.
Aanvullende ontberingen onderweg mag u er zelf bij verzinnen.
Uiteraard werd Mahmoud (32) ondervraagd.
Op zeker moment vroeg de man aan de andere kant van de tafel: “En wat gaan wij op 5 december doen?”
Mahmoud wist het niet.
Hij wist niet eens was hij in zijn eentje de volgende dag zou gaan doen, kón gaan doen, mócht gaan doen.
“Op 5 december is het pakjesavond”, doceerde de mijnheer van de IND.
“Dat heeft te maken met Sinterklaas en Zwarte Piet, een traditie hier.”
Mahmoud kreeg grote vraagtekens in de ogen.
Sinterklaas en Zwarte Piet???
Wie zijn……..
Hij bedacht dat knikken het meest veilig was.
“Als u hier wilt blijven”, zei de mijnheer, “moet u ons erfgoed respecteren”.
Hij legde een document op tafel en wees met zijn rechterwijsvinger een alinea aan.
“Nu staat hier alleen nog Sint en Piet. Maar binnenkort voegen we er spijkerpoepen, hamerslingeren en het bloemencorso in Zundert aan toe. Op de stippellijn moet u tekenen.”
Mahmoud aarzelde.
Niet omdat hij niet wilde tekenen, maar omdat hij er niets van snapte.
“Sint en Piet komen eigenlijk uit Spanje”, kreeg hij nog extra informatie.
Goh, dacht Mahmoud, vreemdelingen net als ik.
Hij dacht alweer aan Talar, zijn dochtertje.
Oorlog.
Zijn ogen raakten betraand.
“Als u niet tekent”, klonk het uit de mond van de man tegenover hem, “vrees ik dat we u terug moeten sturen.”
Terug naar Syrië?
Dat was voor Mahmoud terug naar de bommenregen, terug naar de troepen van Assad en de jagers van IS, terug naar de dood.
Hij keek naar de alinea waar de wijsvinger nog steeds bij lag.
En las in het Engels:
Uw asielaanvraag kan worden afgewezen als u:
*In een ander land bent geweest waar u asiel had kunnen aanvragen, voordat u naar Nederland kwam of al in een ander land dan Nederland asiel hebt aangevraagd.
*Een gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid vormt.
*Onjuiste gegevens verstrekt.
*Geen respect toont voor oude Hollandse tradities, onder andere Sinterklaas en Zwarte Piet.
Mahmoud tekende op het stippellijntje.
De mijnheer van de IND knikte.
Ik zag hoe, in de nog altijd aanhoudende stilte, de Bossche brievenschrijver achter het gordijn stond te glunderen.