Jaren hoor je niks over het land.
En dan ineens lijkt het de week van Benin.
Met eerst een fors verhaal in NRC Handelsblad.
Over gerommel met Nederlandse subsidiegelden.
Miljoenenfraude.
Het is inmiddels afgehandeld.
Het brein van het corrupte netwerk is weggestuurd.
Niet lachen.
Hij heette Kassa, Barthélémy Kassa.
Bijnaam?
Minister van hemel en aarde.
Logisch dat hij een een veroordeling wist te ontsnappen.

Voorbije vrijdag, te gast bij het Lilianefonds in Den Bosch, hebben we er wel om gelachen.
Kassa.
Dat gebeurde bij de presentatie van een boekje over Benin.
Een van de twee auteurs heet Bob van Huët.
Tegenwoordig is hij buitenlandredacteur bij het Algemeen Dagblad.
Bob draait al even mee in de wereld van twan.
Vijftien geleden waren we allebei correspondent voor de VNU-dagbladen.
Hij in Londen (daarvoor in Parijs), ich war ein Berliner.
In die Duitse hoofdstad speelden we vorig jaar nog even voor gids.
We voerden vele honderden krantenlezers langs de restanten van de Muur.

“Het gerommel heeft daar meer storm veroorzaakt dan hier”, vertelde Bob bij het Lilianefonds.
Benin hecht aan zijn goede naam.
En vooral aan de bijbehorende donorgelden.
Kassa.
Omringd door landen in wanorde kent het zelf politieke rust.
Geen coups, geen etnische slachtpartijen.
Sinds 1960 los van Frankrijk.
Ruim 10 miljoen inwoners.
Gemiddelde leeftijd nog geen 18 jaar.
Levensverwachting 59,3 jaar.
Bakermat van de voodoo.
Schrijnende armoede.
Desondanks een relatief stabiele democratie.
Daarom ligt het in een vergeethoek van onze wereld.
Even overhoren: wat is de naam van de hoofdstad?

‘De bezeten kinderen van Benin’ geeft de witte vlek kleur.
Lees bijvoorbeeld het verhaal van Grégoire Ahongbonon (62).
Geschreven door de andere auteur, Annemarie Haverkamp.
Grégoire gaat op pad met een ijzerschaar en knipt de gekken van Benin los.
Die liggen soms jaren vastgeketend aan een boomstam met de voerbak ernaast.
Grégoire bevrijdt ze, wast ze, kleedt ze en geeft ze medicijnen.
En dan blijken de gekken in dit land van voodoo helemaal niet te zijn behekst.
Ze zijn ziek maar blijven met de juiste medicatie in balans.
Ze functioneren.
Grégoire zat vroeger in de autobanden en, ieder heeft zijn littekens, in de gevangenis.
Nu gaat hij met zijn ijzerschaar de grens over, een wijdere wereld in.
Bekeerd tot het goede.
De grote bevrijder en route.
Warm verhaal in deze donkere dagen.
Laten we dat maar niet in een trommeltje van vergetelheid achter onze kerstboom verstoppen.

PS:
Die hoofdstad van Benin?
Klik hier maar even.

‘De bezeten kinderen van Benin’ is hier te lezen.

En hier tref je de website van schrijfster Annemarie Haverkamp