Vorige week naar Timisoara om een verhaal te halen.
Da’s iets anders dan verhaal halen.
Hoewel.

Timisoara ligt in het westen van Roemenië.
Nabij de Hongaarse grens.
Een stad met mooi weer.
Boordevol terrassen.
Universiteitsstad.
In 2021 Europa’s culturele hoofdstad.

In 1989 begon hier de revolutie tegen Ceausescu.
Ten koste van meer dan 100 doden.
In die jaren waren er al veel studenten in Timisoara.
Nauwelijks terrassen.
Het weer leek ook veel minder.
Had vast met het leefklimaat te maken.

Ik vloog vanuit Eindhoven.
Over een afstand van ruwweg 1500 kilometer.
Prijs enkele reis: 9 euro 99.
Toegegeven, er kwam wat bij voor de handbagage.

Twee uur later:
taxi van de luchthaven naar mijn hotel.
Afstand, ruim gemeten, twaalf kilometer.
Kosten voor dit enkeltje: tien euro.

In Roemenië betalen ze in lei.
Die is momenteel een vijfde waard van de euro.
Maar van de taxichauffeur mocht ik kiezen.
Lei of euro, maakte hem niet uit.
De grapjas had naar eigen zeggen namelijk een vast credo:
‘Ik rond sowieso naar boven af.’
Dat was lachen.

En lachen, dat bleven we doen.
Want ik stelde voor hem het vliegtarief te betalen.
Hij ging akkoord.
En paste zijn snelheid aan.

Te Timisoara:
‘Ik rond sowieso
naar boven af’