Hij is de laatste nog levende junglecommando van Vogelkop.
Piet de Kock werd geboren op 12 mei 1918.
Hij is net 103 jaar geworden, in betrekkelijk goede gezondheid, al willen de oren niet altijd meer luisteren en gaan de benen geen sprint meer aan.

Tegenwoordig woont ‘Oom Piet’ – een Indische-Nederlander, geboren op Ambon – in Leidschendam.
Een leven geleden was hij bestuursambtenaar in Nieuw-Guinea, KNIL-militair bovendien.
Hij werd geroepen om Vogelkop tegen de Japanners te verdedigen.
Maar daar was geen beginnen aan.
Dus trokken ze de 12^e april 1942 met zo’n zestig mannen en twee vrouwen de jungle in.
Voor een guerrilla van dertig maanden.
Zeventien van hen overleefden, onder wie het tienermeisje Coos Ayal.
“Levende geraamten” waren het, constateerde de KNIL-luitenant die hen in september 1944 evacueerde.
Op de laatste dag van datzelfde jaar sprak koningin Wilhelmina via Radio Oranje over “heldhaftig gedrag, ongekenden moed en verbeten vasthoudendheid” van de Vogelkop-guerrilla’s.

De Kock schreef later zijn boek “De ongelijke strijd in de Vogelkop”.
Hij schreef wel meer.
Want eenmaal in Nederland gearriveerd, in 1962, moest hij opnieuw de strijd aangaan.
Weer met verbeten vasthoudendheid.
Een strijd om erkenning.
Zelf vatte hij het zo samen:
“In Indië was ik een hoge Piet, in Nederland een kwajongen.”
Hij vocht voor een Indisch verzetspensioen, voor allen die er recht op hadden.
Toen de Nederlandse regering de regeling in 1986 introduceerde, konden er nog maar weinigen van genieten.

In 2015 overleed Coos Ayal.
De andere guerrillastrijders van Vogelkop waren eerder al gehemeld.
Piet de Kock houdt moedig stand.

Lees hier mijn hele verhaal Guerilla in de jungle, over de strijd van De Kock en zijn makkers. Het stond in mei (2021) in het Historisch Nieuwsblad.

Bekijk deze een korte video van NOS Nieuws met Piet de Kock.