Als Katja Hoyer in gesprek raakt over de DDR, hoort ze vaker dan haar lief is woorden als grijs en grauw. Het gaat over een bloedeloos leven. Over troosteloze, gedateerde gebouwen in de binnensteden. De ander herinnert zich foto’s van kale, lege straten.
Het zijn herinneringen van de buitenwacht, gebaseerd op de overlevering. De geschiedenis is monochroom opgetekend, beweert Hoyer. Ook al omdat sinds de val van de Muur in 1989 overwegend voormalige dissidenten worden gehoord. Hun versie beklijft, maar is in haar ogen behalve politiek eenzijdig ook te zwaarmoedig. Zij wil kleur aanbrengen, kleur in het alledaagse.   
“Ik beweer echt niet dat de DDR een heel prettig land was, dat er geen dictatuur bestond. Hoewel het regime ook nog wel wat anders wilde dan alleen onderdrukken. Maar ik hoop met name te laten zien dat er werd geleefd in de DDR, dat mensen probeerden het beste van de situatie te maken. De teloorgang van de staat betekent niet dat ook de biografie van de mensen een mislukking was.”
De in de DDR geboren historicus, die al lang in Engeland woont, sprak voor haar boek Achter de Muur vooral met Oost-Duitsers voor wie rust en regelmaat telden, die de beperkingen van de heilstaat voor lief namen. Hoyer noemt ze de vergeten meerderheid.

Lees hieronder het gehele interview met Katja Hoyer, zoals dat in het septembernummer van Historisch Nieuwsblad stond.
Klik op de pagina’s voor een leesbaar formaat.

 

 

 

 

 

Meer weten?
Ga naar de website van het Historisch Nieuwsblad.
Of lees op deze website Nuance uit het Oosten.
Nog meer? Lees in twee delen op de Taal van Twan: Hoe de DDR op de mestvaalt belandde.