Het werd de week van het Puttertje.
Ook tot mijn eigen verbazing.
Er gaan weken voorbij dat ik niet aan hem denk.
Ook jaren trouwens.
Maar nu had ik een passagier.
En die vertelde honderduit over het Puttertje.
Zeker nadat hij in de gaten kreeg dat ik niet bepaald een vogelaar was.
Hij schudde het hoofd, beetje wanhopig.

Het was op de route van Amsterdam naar Harderwijk.
Vraag niet waarom we door de Flevopolder reden.
Stikkedonker.
Begon hij over vogels.
Over dat Puttertje.
Het werd nooit Putter.
Zijn Puttertje.
Zat nu al even bij hem in de kamer.
Onder een glazen stolp.
Er was zelfs nog politie aan te pas gekomen.

Dat ging als volgt.
Mijn passagier is van de vogelvriendelijke stadstuin.
Met name Kogeldistel en de Kaardebol schijnen Puttertjes te lokken.
Dit Puttertje had even niet opgelet.
Of was eerder blind dan dood.
Hij vloog in elk geval patsboem tegen de kraakheldere glazen pui van de vogelminnaar.
Ocharm, Puttertje wijlen.

In de Flevopolder bleef het donker, binnen liepen de emoties op.
Passagier wilde het Puttertje voor de eeuwigheid bewaren.
Ik wilde vooral Harderwijk bereiken.
Vanwege een interviewafspraak, geen andere reden.
Maar goed, prepareren, dat mag zomaar niet in regeltjesland, zo ving mijn rechteroor op.
Hij fietste met het dooie ding naar het politiebureau in zijn woonplaats Vught.
Bromsnor moet zijn fiat geven om zo’n exemplaar op te zetten.
Vervolgens ga je fluks naar een erkende preparateur.
Want lang is zo’n vervoersverklaring niet geldig.
Het beestje gaat rieken, denk ik zo.
Die preparateur moet ook weer een papierwinkel invullen.
Iets met Economische Zaken.

In het gunstige geval heeft de agent aangevinkt dat betrokken exemplaar ‘een natuurlijke dood is gestorven buiten uw schuld’.
Vrijgepleit van moord.
Belangrijk, want het Puttertje is een beschermde inheemse diersoort.
Die mag je niet ‘doden, verwonden of vangen’, zo staat in de Flora- en Faunawet.
Je mag hem zelfs niet ‘opzettelijk verontrusten’ .
De vraag rijst of mijn passagier totaal onschuldig is.
Want waarom moest die glazen pui zo kraakhelder zijn?
Had toch een paar vogelvriendelijke vegen laten zitten.
Waarom geen rekening gehouden met verontruste Puttertjes?
Moordpui.
Ik zie een Peter R. de Vriesje.

Intussen staat het gesneefde vogeltje dus onder de stolp.
Alsnog de huiskamer bereikt, opgedirkt en wel.
Door de voordeur.
Het glas van de stolp is al net zo helder als dat van de achterpui.
Maar fladderen kan –ie nou toch niet meer.

We kenden reeds Het Puttertje van Fabritius.
Doorgaans te bewonderen in het Mauritshuis.
Tot de kerst even uitgevlogen naar Edinburgh.
U herinnert zich Het Puttertje van Donna Tartt.
Prijswinnend boek.
Voor de fijnproever: we hebben ook nog Il Gardellino van Vivaldi.
Luister hier maar eens naar het gekwinkeleer.
Allemaal openbaar kunstbezit.
Dat is anders voor Het Puttertje van Vught.
Privécollectie, vooralsnog niet te bezichtigen.

‘Puttertje is een
natuurlijke dood 
gestorven buiten
uw schuld’