Was deze week bij Kapitein Zeppos.
Café-restaurant in Amsterdam.
Genoemd naar een Vlaamse tv-serie.
Uit de jeugd van oude mensen.
Van voor mijn tijd, wil ik zelf graag geloven.

Kapitein Zeppos ligt aan een steeg.
Die heet Gebed zonder End.
Vroeger stond hier een klooster.
Daar werd het nooit stil.
Maar nu arriveerde de Onverbiddelijke.

Bij Zeppos werd een dertigtal genodigden voorgesteld aan een Cremeroloog.
Heeft niks met cremeren te maken.
Integendeel, met volop leven.
Er is ook niks engs aan.
Cremerologie draait om een schrijver die Nederland in 1964 wakker schudde.
Zijn eerste boek was een aardbeving.
In de tijd van de brave Kapitein Zeppos.
Toen op veel plaatsen taboe.
Hoewel er voortdurend over werd gepraat.

Maarten Spanjer maakte vooraf licht bezwaar.
Cremeroloog?
Uiteindelijk wilde hij aan het Gebed zonder End wel opbiechten:
‘Ik kan Jan Cremer heel goed nadoen’.
Op een verjaardag van de schrijver-schilder mocht Spanjer dat eens demonstreren.
‘En’, vroeg hij na afloop, ‘wat vond je ervan’.
Het was hartstikke goed, zei Cremer.
‘Maar wie deed je eigenlijk na?’

Jan Cremer zelf was mytholoog.
Zei de Cremeroloog.
Hij heeft nog nooit een interview gegeven dat louter waarheid bevatte.
Sterker, Cremer regisseerde.
Hij creëerde zelf het fenomeen.
Ongewenst opdringerig op het Boekenbal.
Onder pseudoniem brieven schrijven naar kranten.
Daarin werd afschuw uitgesproken over dat goddeloze Ik Jan Cremer.
Het was een guerrilla.
Tegenwoordig heet dat marketing.

De 77-jarige mytholoog zelve was absent.
Dus nam Spanjer het eerste exemplaar in ontvangst.
Van een biografische beeldroman.
Over vooral de New Yorkse jaren.
Met Andy Warhol en Bob Dylan.
Want Cremer deed mee met grote namen.
En deed het met Jayne Mansfield.

‘Jan Cremer De Onverbiddelijke’, zo heet de beeldroman.
Geschreven door Ruud den Drijver.
Ik ken hem als een warm mens.
Maar zo warm?
Hij heeft (en geeft) onvermoed inzicht in vele standjes.
Op de achterflap staat het keurig:
‘Een picturale tijdbom, tot barstens toe gevuld met seks en anti-geweld.’
Ook waar: tekenaar Dick Matena bedrijft de ware kunst.

‘Rembrandt?’, herhaalde de mytholoog eens.
‘Ik weet niets van wielrenners.’

‘Rembrandt? Ik
weet niets
van wielrenners’

Eerste indruk krijgen? Klik hier voor de boektrailer van Jan Cremer De Onverbiddelijke