Tuurlijk waren ze al langs de stembus geweest.
Ik had niet anders verwacht.
Op deze verkiezingsdag, de 21e maart, stapten ze binnen.
Of schuifelden.
De opkomst was groot.
Ruim dertig heren, tussen de 65 en 90.
Enkele dames bovendien.
Brabantse burgervaders.
Gepensioneerd inmiddels.
Wij, co-auteur en ik, zouden ze bijpraten.
Over ons boek De jongens van De Corridor.
In een passende gelegenheid aan de Loonsebaan te Vught.
Deftige laan.
Aanvang rond borreltijd.
Tijdstip maakte verder niet echt uit.
De eerste burgers van weleer waren dankbaar publiek.
Met kennis van zaken.
Goeie vragen.
Ik hield ze een rood potlood voor.
Daar stond op: U kleurde geschiedenis.
Ik heb het ooit gekregen in het stemlokaal.
Toepasselijk voor de dag.
Even toepasselijk voor De jongens van de Corridor.
Want potlood en boek hebben een relatie.
In 2016 maakte ik voor NRC Handelsblad een verhaal.
Over verkiezinsfraude in het plaatsje Zeeland.
Tien jaar eerder.
Daar was een stemcomputer gemanipuleerd.
Rechtszaken, veroordeling.
En de stemcomputer?
Juist ja, op de schroothoop.
The return of the red pencil.
Bij mijn research naar Zeeland stuitte ik op De Corridor.
Beter gezegd op de datum 31 mei 1967.
De dag dat het penitentiair trainingskamp officieel werd geopend.
En dacht toen, begin 2016, da’s volgend jaar een halve eeuw geleden.
Van het een kwam het ander.
Vooral het boek, dat sinds september in de winkels ligt.
En het lezingencircuit, dat dus aanhoudt.
Al dan niet tijdens borreltijd.
Voor de goede orde: er waren ook bitterballen.
Burgervaders, borrels en bitterballen.
Ik noteer: genoeglijk.
