Heel even heb ik getwijfeld.
Wel of geen bijdrage leveren aan de nieuwe site droomstad Den Bosch?
Wat me tegenhield?
De dromen die daarop worden gepresenteerd door stadgenoten zijn betrekkelijk aards.
Ze kunnen met enige goede wil best worden verwezenlijkt.
Een stadscamping. Kan er toch komen?
Groene stadspoorten. Waarom niet?
Een vrouwenopvang. Móet worden gerealiseerd.
Organische markt. Nou ja, uh, laat maar.
Levendige donkere uren aan de hand van onze beide nachtburgmeesters? Mag ik mee?

Mijn droom past daar niet tussen.
Die gaat nooit uitkomen.
De geschiedenis verander je niet meer.
En trouwens, de stad is reeds te ver heen.

Ik droom sinds lange tijd dat Frans Hals in Den Bosch is geboren.
En dat de stad in 2016 feest viert, een maandje of wat.
Om hem te gedenken.
Want hij is dan 350 jaar dood.
In het Noordbrabants Museum komen een paar van zijn fraaiste werken te hangen.
Burgemeester Rombouts heeft De lachende cavalier los gekletst bij zijn collega Johnson in Londen.
Als cadeautje kreeg Ton van Boris diens overigens kostelijke boek The Churchill Factor mee.
Ruim 400 pagina’s, maar hij heeft het naar verluidt echt gelezen.

Er is in mijn droom meer te zien natuurlijk.
De Luitspeler komt over uit Parijs.
Wim Pijbes, de directeur van het Rijksmuseum, heeft spontaan De vrolijke drinker, mijn favoriet, aangeboden, alsmede De magere compagnie.
Pijbes moet in zijn museum immers plaats maken voor Maerten en Oopjen, het stel dat we samen met Frankrijk hebben aangeschaft.
Gelukkig is Rombouts al bij de Fransen langs geweest voor we ze in de zaak van de Rembrandts probeerden te beduvelen.
En Malle Babbe komt ook naar Den Bosch toe.
Zij was altijd al makkelijk, zeker als er wordt gefeest.
Babbe verblijft nu nog in Berlijn, mijn voormalige woonplaats.
Als ze gek doet, ga ik haar zelf ophalen, ik ken er de weg.

Mijn droom is “datgene wat de geest zich denkt zonder dat het werkelijkheid kan zijn” (Van Dale).
Ik besef het, een ijdele waan.
Frans Hals is niet in Den Bosch geboren of begraven.
Het had van mij trouwens ook nog best Jan Steen, Vermeer, Rembrandt, nou vooruit Van Gogh mogen zijn.
Maar ik moet het doen met Jheronimus Bosch.
Doe maar lekker gek.
In 2016 is hij 500 jaar wijlen.
En dus worden we het hele volgende jaar een narrenstad.
Niet alleen tijdens carnaval.
In die dagen kunnen we ons tenminste nog verschuilen achter de naam Oeteldonk.
Nee, het is een menu voor een jaar in Den Bosch.
En inmiddels word ik ook al een jaar lang met alle voorbereidingen gestenigd.

Toegegeven, ik hoor onder de groene hemel, in de blauwe zon veel stadgenoten juichen bij dat circus.
Niet alleen de notoire roeptoeters.
En ik gun iedereen zijn feestje, ga geen spelbreker zijn.
Daarom overweeg ik mijn woning in het centrum van Den Bosch in 2016 te verhuren.
Ruilen kan ook.
Wat ik te bieden heb?
Een droomstad.
Droomsite incluis.
Op kruipafstand van zowel het standbeeld van als een voormalige kerk gewijd aan die Bosch .
U wordt ondergedompeld in de Jheronimus-vreugde.
Woning kopen? Ook prima.
Wie biedt?

Meer lezen?

Klik hier voor de Bossche dromen

Nee, hier verder niks over Jheronimus Bosch.