Onlangs op bezoek geweest in de Blue Band Bajes.
Staat in Arnhem.
Heeft niks met margarine te maken.
Over de gevel van het foeilelijke gebouw lopen blauwe strepen.
Om er nog enige kleur aan te geven.
Desondanks: kijk er even naar en je overweegt zelfmoord.

In Vught ook gesproken met de voormalige directeur van de Big Brother Bajes.
Stond in Lelystad, die gevangenis.
Had een high-tech prison moeten worden.
Polsbandjes met zenders, beeldschermen waarmee gevangenen hun zaken konden regelen.
Daar werd ook gestudeerd op virtual reality brillen voor tbs’ers.
Hoe reageert zo’n mafkees als er, in de bril, een jongedame in korte rok door het park wandelt?
Voorbereiding op proefverlof.
Het ging allemaal niet door.
Ze vonden het in Den Haag maar niks.
Daar zijn ze van traditie.
Bovendien was er malheur met de apparatuur.

Je hoort nog eens wat, zeker als je met oudgedienden van justitie praat.
Vooral over toen natuurlijk.
Over directeuren die ook patjepeeërs waren.
Kundige mensen, dat wel.
Grote verdiensten.
Maar ook dikke sigaren, dure auto’s en sterke verhalen.
Stevige borrelaars.
Koningen binnen en buiten hun muren.
Stond er eentje voor het raam van zijn werkkamer.
Keek naar buiten.
Spreidde zijn armen.
En zei: “Dit is allemaal van mij”.
Dat was in Tilburg.
Maar hij was wel kundig.

Ze maakten mooie reisjes.
Een ervan ging naar de Verenigde Staten.
Bezoek aan de Supermax.
Gevangenis die het daglicht niet kan verdragen.
Bij goed gedrag mag de gevangene een glimpje opvangen.
Heel even.
De borrelaars aanschouwden en staken de brand in hun sigaren.
Ze wisten genoeg.
Zo moest resocialiseren in elk geval niet.
Aan de toog werden ze het eens: zíj deden het wel goed.

Het mooie van die koningen: ze generen zich niet.
Stevige karakters, goeie vertellers.
Den Haag was hun filiaal.
Beetje van de gekke vinden ze zelf inmiddels ook wel.
Maar het kon toen, jaren ’90.
Inmiddels is het departement in de Hofstad alweer geruime tijd de baas.
Gevangenisdirecteuren van nu zijn van een andere generatie.
Meer van roken is slecht voor je gezondheid.
Die van Blue Band is van nu.
En toch kundig.

Ter illustratie:
in Vught gleed de gaande man in zijn prijzige Jeep de poort uit, bolknak in de mond.
Zijn opvolger tufte in een Fiat Multipla binnen.
Wisseling van de wacht.

Hij spreidde zijn
armen en zei: ‘Dit
is allemaal van mij’

De bajes in Arnhem is ook geëerd met een bluesnummer. Luister hier naar de Blue Band Blues.