Tegenover me zaten Brood en Kraai. Twee heren met schrale namen. Ze bleken allervriendelijkst. Brood en Kraai vormden samen de hoorcommissie. Ik was de gehoorde. Gevolg van een bezwaar dat ik had aangetekend. Het draaide om een beperkt openbaar dossier. De archiefstukken betroffen een moord uit 1976. Ze lagen bij het Nationaal Archief. De rijksarchivaris had mij toegang ontzegd. Om redenen die me onheus

  Een jaar na Parijs 1968 rommelde het in Nederland. Studenten kwamen in beweging. Nog altijd kleeft de Maagdenhuisbezetting in Amsterdam op het netvlies. Maar het oproer begon toch echt elders. Met rode menie, protesten tegen oorlogstuig en regenten, een negendaagse bezetting. Reuring in het brave roomse zuiden. De Nederlandse studentenleider Ton Regtien betoogde later: “Tilburg leverde de doorbraak”. In het januari-nummer van

  NRC/Handelsblad van afgelopen zaterdag (22/12) gelezen? Daarin een interview met André Hazes jr. Hij vertelde over zijn concert in de gevangenis in Vught. Een optreden waarmee de geschiedenis zich herhaalde. In de PI Vught zag de zoon, vertelde hij, oude beelden van zijn vader. Die trad op 15 mei 1992 op in De Corridor. De ouwe heer had zelf ooit

  De joodse Lore Groszmann was tien. En het was de tiende toen ze in de trein stapte. De D.280 naar Hoek van Holland. Zaterdag 10 december 1938, weg met een kindertransport. Zo ontvluchtte ze tachtig jaar geleden het Wenen van de nazi’s. Ik schreef eerder dit jaar enkele alinea's over haar. Voor het Historisch Nieuwsblad. Met háár vlucht begon het verhaal

  De wereld van Twan gaat veranderen. De website krijgt een nieuw jasje. En ja, ook de naam wordt anders. Er komt een aangepast, bijbehorend mailadres. Dat staat eind deze maand te gebeuren. Na drie jaar een verfrissing. Maar veel, veruit het meeste, blijft heel vertrouwd. Zoals de url www.twanvandenbrand.nl Dus blijf hier gewoon terugkeren. De komende weken namelijk nieuws van verschillende fronten. Of ik

  Eind deze maand is hij heel duidelijk zichtbaar. In DePetrus, de tot cultureel centrum verbouwde kerk in Vught. Daar ga ik met hem in gesprek. Murat Isik, winnaar van de Libris-literatuurprijs. Schrijver van ‘Wees onzichtbaar’. Maar ook van ‘Verloren grond’. Allebei veelgeprezen. Inmiddels is hij bezig met zijn essay voor de boekenweek. Dat verschijnt uiteraard pas in 2019. Maar er was dit jaar

          Ik was in de stad van Die 2 Brüder. Supermarkt met vooral heel veel soorten koffie. En verswaren. Alles aangeprezen in het Duits. Hänchen salami, frisch. Argentinische Garnelen. Venlo dus. Stad ingeperst tussen Maas en oostgrens. Hier geen Kaffeesteuer of ander onverkwikkelijks. De zogenoemde Duitse kooptoeristen komen voor meer dan koffie. De binnenstad is een mengeling van heel oud en nieuw. Nieuw vooral vanwege

           In december worden  een paar honderd Helmonders opgehangen. Hun portretten althans. De foto’s krijgen in de drukke maand van Sint en kerst een plaats in het centrum, op groot formaat. Tegen gevels, in openbare ruimtes. Iedereen kan ze bewonderen. De maand daarvoor verschijnen ze in het fotoboek Goeikes. Dertien fotografen zijn uitgezworven om de stad gezicht te geven. Een van hen,

  Giel van Hooff had een extra fiets meegenomen. Damesmodel. “Die is nog van ons moeder geweest.” Banden volgepompt. Geen versnellingen. Moeder Van Hooff was van de terugtraprem. Haar zoon is gepensioneerd. Ergo: hij heeft veel te doen. Onder meer als stadshistoricus van Helmond. We fietsen niet langs hét kanaal maar langs dé kanaal. De Zuid-Willemsvaart. En Giel leidt rond in de hoogste versnelling. Ooit was de