Eerst even de bijsluiter: Ik ga het niet hebben over de nieuwe nog te openen attractie die De Efteling naar het schijnt Danse Macabre wil noemen. Evenmin verwijs ik naar Camille Saint-Saëns, de Franse componist, die in 1875 zijn symfonische gedicht Danse Macabre presenteerde, laat staan naar de middeleeuwse rituelen op dodenakkers. Maar, eerlijk is eerlijk, dat

  De Strafkolonie, zestien jaar jong, is doorgedrongen tot het theater. In de voorbije weken droeg Emma Lesuis tijdens haar voorstellingen in Amsterdam en Rotterdam passages voor uit mijn eerste boek. “Er lag een laagje van die yankee-tandpasta over de stad, een dun laagje Colgate”, zo citeerde zij. Waarna, bescheiden, andere tekstdelen volgden, begeleid door live

  Willem van Beuningen jr. belandde in 1945 in Kamp Vught. De oorlog was in het zuiden van Nederland voorbij. In het kamp werden geen slachtoffers meer opgesloten, maar daders: collaborateurs en verraders. Het was voor de notabele familie Van Beuningen, bewoners van de Vughtse buitenplaats Huize Bergen, een hard gelag. Moeder Charlotte, uit het geslacht

  Ze moeten allemaal het land uit, schrijft minister Hans van Kolfschoten (KVP) in augustus 1945. Hij doelt op de 25.000 Duitsers die, soms al lang, in Nederland wonen. De pijn van de oorlog biedt even geen plaats aan barmhartigheid. Bovendien: er is een schrijnend tekort aan woningen, Nederlanders verdienen voorrang. Als de Duitsers worden uitgezet,

  Hij is net 103 jaar geworden, in betrekkelijk goede gezondheid, al willen de oren niet altijd luisteren en gaan de benen geen sprint meer aan. Ik schreef de zin in mei van dit jaar. Aan het eind van 2021 volgt het droeve bericht dat Piet de Kock is overleden. “Hij was op”, aldus zijn dochter. De Kock hemelt als laatste junglecommando van

  Gerrit mailde dat zijn eerste boek is verschenen en zowel het tweede als derde eraan zit te komen. Hij heeft veel te vertellen. Sonneville heet hij van achteren. Al lag kleine Gerrit in mei 1958 onder een andere naam in de wieg te spartelen. Spruit van ene mijnheer en mevrouw Janssen, op aarde verschenen in

  In magazine G-Geschiedenis (september/oktober 2021) mijn recensie van het boek dat Wouter Linmans schreef over het interbellum in Nederland. Klik op de tekst voor een leesbare versie.     Lees hier meer uit en over

  Erich Deppner is gedurende de oorlog heer over leven en dood. Hij leidt de executie van Russische gevangenen in Kamp Amersfoort, stuurt als eerste commandant van Westerbork duizenden joden en Roma de dood tegemoet en speelt een rol bij de sluipmoorden op leden van het verzet, de Silbertanne-acties. De Sturmbannführer selecteert bovendien 450 gevangenen

  Nerveus, vraagt de verslaggever van het Algemeen Handelsblad voor Nederlands-Indië die dinsdag de 23e november 1926. Om den drommel niet, antwoordt kapitein Becking. Maar we zouden zo verd… graag die kerels eens te pakken nemen. We zouden d’r op willen slaan en schieten, maar ze zijn watervlug. De troepen van het Koninklijke Nederlands Indisch Leger