Giel van Hooff had een extra fiets meegenomen.
Damesmodel.
“Die is nog van ons moeder geweest.”
Banden volgepompt.
Geen versnellingen.
Moeder Van Hooff was van de terugtraprem.
Haar zoon is gepensioneerd.
Ergo: hij heeft veel te doen.
Onder meer als stadshistoricus van Helmond.
We fietsen niet langs hét kanaal maar langs dé kanaal.
De Zuid-Willemsvaart.
En Giel leidt rond in de hoogste versnelling.
Ooit was de koninklijke vaart levensader voor de stad.
Tegenwoordig is het op het water fluisterstil.
De vrachtschepen worden al langer omgeleid.
Maar je hoort er ook geen plezierbootje meer pruttelen.
Giel: “Aarle-Rixtel weigert zijn brug open te doen.”
Pesterijtje van de buren.
Hij pedaleert, ik stoemp, over de golfbaan nog wel.
Het fietspad leidt ons tussen de holes door.
Richting het Verliefd Laantje, naam die de fantasie prikkelt.
Ondertussen wel oppassen voor afzwaaiers.
Fietsen over de court, het voelt een tikkeltje anarchistisch.
En zo heurt het in Helmond.
Deze etappe vormde de aanloop naar een stadsportret.
Eind deze maand te lezen in cultuurmagazine Zuiderlucht.
Het zal gaan over toen en vooral over nu.
Veel is anders, zeker niet alles.
Tipje van de sluier?
Ginne skrik langs dé kanaal.
De Helmondse stadskunstenaar Thomas Pieters wandelt zingend door de stad (“want mijn fiets is gejat”). Klik hier.