Ik stond bij de slijter met enkele flessen Pinot Noir al in mijn handen.
Zoals wel vaker: te veel flessen, te weinig handen.
Het was een gehannes dat plots bevroor.
Want daar stapte de nieuwe Hertog van Brabant binnen.
Ik zit niet zo goed in de adel, maar dit exemplaar herkende ik meteen.
Een heerschap van toen.
Van toen hij de boel fleste.
Ik schreef daar verhalen over die hij, Albert, slechts matig kon waarderen.
Hij wekte niet de indruk mij te herkennen.
Albert richtte het woord tot het personeel.
“Worstenbroodje”, vroeg hij.
“Hoeveel, een of twee?”
Ze lustten er wel twee van, daar bij de slijter.
Albert slijt sinds kort worstenbrood.
Merknaam Hertog.
Hij werkt samen met een Vughtse bakker.
Die verklaarde voor de camera het boze verleden van zijn partner te kennen.
De bakker heeft desondanks een warm gevoel bij de samenwerking.
Albert stond er bij met hoge hoed op het hoofd en bolknak in de mond.
In het verleden blies hij, strak in het pak, bv’s op.
De georkestreerde reeks faillissementen ging ten koste van grote jongens en kleyne luyden.
Dat kon Albert niet zo boeien.
Ik heb een poos verhalen gewijd aan de ravage.
Justitie wijdde er op haar beurt een rechtszaak aan.
Albert ging persoonlijke falliet (“Ik wens de fiscus een prettige wedstrijd”).
Hij verdween vanwege fraude achter de tralies.
Albert is van praatjes en glamour.
Grenzeloos, schaamteloos, smakeloos.
Altijd veel loos.
Trouwen in een opblaasbare kathedraal hartje Den Bosch.
Een eigen pub, de Royal Albert Hall, met zijn levensgrote portret.
Vanuit de loge van Indoor Brabant pardoes in een vierspan duiken.
Menner gediskwalificeerd, maar ook dat zal Albert worst wezen.
In 2012 kwam hij met zijn Referendum Partij Nederland in het nieuws.
Omroep Brabant had hem en ons de uitzending beter kunnen besparen.
Hij schijnt dat nu zijn ‘instabiele periode’ te noemen.
Albert huurde voor het toenmalige toneel bodyguard en secretaresse in.
En hij voorspelde in 2015 Rutte op te zullen volgen als minister-president.
Voorlopig doet hij in worstenbrood.
Je kunt bij hem komen proeven, de limousine haalt je op.
Maar hij staat ook gewoontjes op de markt.
Arbeid adelt.
Tien broodjes voor 16 euro?
Dat mag je geen oplichterij noemen.
Of zou……?
Nee, er zit echt wel worst in.